ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႕စိတ္
တစ္ခါက လူေတြကို အရမ္းကူညီတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဆံုးျပီးေနာက္ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ျပီး နတ္သားျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ နတ္သားျဖစ္သြားသည့္တိုင္ သူဟာ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းျပီး လူေတြကို အကူအညီေတြ ေပးခဲ့ျပန္တယ္။ လူေတြဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရနံ႔ေတြ ႐ႈ႐ႈိက္ႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ အခက္အခဲၾကံဳေနပံုရတဲ့ လယ္သမားတစ္ဦးနဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္။ လယ္သမားက နတ္သားကိုေတြ႔တာနဲ႔ “ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကကြ်ဲ ေသသြားလို႔ လယ္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မထြန္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္” လို႔ ရင္ဖြင့္တယ္။ လယ္သမားစကားကို ၾကားေတာ့ နတ္သားက သန္မာတဲ့ ကဲြ်တစ္ေကာင္
ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ လယ္သမားဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔ကို နတ္သား႐ႈ႐ႈိက္လိုက္မိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ နတ္သားက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆံုျပန္တယ္။ နတ္သားကုိေတြ႔ေတာ့ အဲဒီလူက “ကြ်န္ေတာ္ေငြေတြ လူလိမ္လို႔ ကုန္ျပီဗ်ာ၊ ရြာျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္မရွိလို႔ပါ” လို႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက သူ႔အတြက္ လမ္းစရိတ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီလူဆီက ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔က
နတ္သားဆီကို လြင့္လာခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကို ေတြ႔ျပန္တယ္။ ကဗ်ာဆရာက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ ေခ်ာေမာျပီး၊ ေငြေၾကးလည္း ျပည့္စံုသလို၊ လွပတဲ့ဇနီးတစ္ဦးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာဆရာ
မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားက “ဘာေၾကာင့္မေပ်ာ္သလဲ? ဘာမ်ားကူညီရမလဲ?” လို႔ေမးေတာ့
ကဗ်ာဆရာက “ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာမဆိုရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပဲ လိုအပ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးႏိုင္မလား?” လို႔ နတ္သားကို ျပန္ေမးတယ္။ “ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အလိုရွိတာ ေတာင္းဆိုပါ” လို႔ နတ္သားဆိုေတာ့ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္ေနတယ္” လို႔ ကဗ်ာဆရာက ေျပာပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ စကားေၾကာင့္ နတ္သားအခက္ေတြ႔သြားခဲ့တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွ “ေကာင္းျပီ” ဆိုျပီး ကဗ်ာဆရာပိုင္ဆိုင္သမွ် အားလံုးကို ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ယူသြားတယ္၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ယူသြားတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ရုပ္ရည္ကို ယူသြားတယ္၊ ဇနီးေခ်ာရဲ႕ အသက္ကိုယူျပီး နတ္သား ထြက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္လၾကာျပီးေနာက္ ကဗ်ာဆရာဆီ နတ္သားျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းျပီး ဆာေလာင္လို႔ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နတ္သားက ကဗ်ာဆရာကို အရာအားလံုးျပန္ေပးျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။ လဝက္ေလာက္ေနျပီ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားသြားၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ဇနီးသည္ကို ေပြ႔ဖက္ျပီး နတ္သားကို ေက်းဇူးတင္ေနခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သူရခဲ့လို႔ပါပဲ….
အထီးက်န္ဆန္ခဲ့ဖူးသလား?
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသလား?
အထီးက်န္တယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္မႈေတြကိုျပတဲ့ နာမဝိေသသနေတြျဖစ္တယ္။ အထီးက်န္တာကို မခံစားဖူးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရသာကို ဘယ္လာခံစားတတ္မလဲ? လူေတြကလည္း လူေတြပါပဲ.. လက္လြတ္ရခါနီးမွ၊ လက္လြတ္သြားမွ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း သိေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုး ေနရာမွာ အျမဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ဗိုက္အရမ္းဆာတဲ့အခ်ိန္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေလးတစ္ထုပ္ ရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ။ အရမ္း ေမာပန္းႏြမ္းနယ္တဲ့ အခ်ိန္ ေက်ာခင္းစရာ ေနရာေလး တစ္ခုရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ။ အားရပါးရငိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က တစ္ရူးေလးတစ္ရြက္ ကမ္းေပးလာတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ။ မနက္ႏိုးလာတာနဲ႔ လွပတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ေတြ႔ႏိုင္တာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပါပဲ။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ သာမန္ကိစၥေလး တစ္ခုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေပ်ာ္ရႊင္သလဲ? ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာကို ကိုယ့္ရဲ႕ေရာင့္ရဲတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ခန္႔မွန္းဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ျပည့္ေနခဲ့ျပီလား?
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့သလား?
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ တံခါးလာေခါက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ခြင္တံခါးကို က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ကိုယ္%E
(၁)
တစ္ခါက ဘုန္းၾကီးႏွစ္ပါးဟာ ေတာထဲတရားအားထုတ္ဖို႔
သြားပါသတဲ့။ လမ္းခရီးမွာ ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းေတ႔ြျပီး ေခ်ာင္းကမ္းစပ္မွာ အဝတ္အစား
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔သတဲ့။ ေရက မတိမ္တဲ့အတြက္
ေခ်ာင္းကူးရင္ သူ႔အဝတ္အစားေတြ စိုကုန္မွာစိုးလို႔ မိန္းကေလးက စိတ္ညစ္ေနသတဲ့။
ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဟာ မေျပာမဆို မိန္းကေလးကို ထမ္းျပီးေခ်ာင္းကို ကူးခဲ့တယ္။
တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ မိန္းကေလးကိုခ်ျပီး ခရီးဆက္ျပန္သတဲ့။
ခရီးဆက္ျပီး တစ္နာရီ အၾကာမွာ
ေနာက္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ေမးသတဲ့။
“ဘုန္းၾကီးဆိုတာ ဒကာမေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနသင့္ဘူး။ အခုနားက ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕အျပဳအမူဟာ အျပစ္ၾကီးတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ခဲ့သလိုပဲ”
အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းၾကီးက ျပန္ေျဖပါတယ္။
“လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္နာရီကတည္းက သူ႔ကို ကမ္းစပ္မွာ ခ်ေပးခဲ့ျပီးျပီ။ ကိုယ္ေတာ္က ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို အခုထက္ထိ ထမ္းထားရေသးလဲ” တဲ့။
“ဘုန္းၾကီးဆိုတာ ဒကာမေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနသင့္ဘူး။ အခုနားက ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕အျပဳအမူဟာ အျပစ္ၾကီးတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ခဲ့သလိုပဲ”
အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းၾကီးက ျပန္ေျဖပါတယ္။
“လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္နာရီကတည္းက သူ႔ကို ကမ္းစပ္မွာ ခ်ေပးခဲ့ျပီးျပီ။ ကိုယ္ေတာ္က ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို အခုထက္ထိ ထမ္းထားရေသးလဲ” တဲ့။
(၂)
ေႏြဆိုရင္ ကန္ေရေတြခမ္းၾကတယ္။
တံငါေတြက ေရနည္းရင္ ငါး၊ ပုဇြန္ေတြဖမ္းရလြယ္လို႔ ငါး၊ ပုဇြန္ေတြကို ဖမ္းၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ငါးရံ႕ေလးေတြက တံငါသည္ေတြရဲ႕လက္ကလြတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကတယ္။
ေႏြဝင္ျပီဆိုတာနဲ႔ ငါးရံ႕ေတြဟာ ရႊံထဲတိုးဝင္ၾကတယ္။ ရႊံထဲမွာ ခုိေနၾကတယ္။
ငါးဟာရႊံနဲ႔ေရာေနေတာ့ တံငါေတြမေတြ႔ၾကလုိ႔ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့ၾကတယ္။ မိုးဝင္ျပီဆိုမွ
ငါးဟာ ရႊံထဲကေန ျပန္ထြက္လာေတာ့တယ္။ ေသးငယ္တဲ့ငါးေလးကေတာင္ သဘာဝကို အမွီျပဳျပီး
အသက္ရွင္ဖို႔ ၾကိဳးစားတတ္ၾကတယ္။ သတၱ၀ါထဲမွာ အသိဥာဏ္အရွိ ဆံုးဆိုတဲ့ လူေတြကေတာ့….
တခါတေလ လူ႔ဘဝမွာလဲက်လို႔
ဒူးျပဲသြားရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္လာထူမွ ထတတ္ၾကတယ္။ လက္ေဝွ႔သမားနဲ႔ နဘမ္းသမားေတြက
ဘယ္ေလာက္ပဲ ပစ္လဲက်သြားပါေစ ထူေပးလို႔ မရဘူး။ အခ်ိန္(၁ဝ) စကၠန္႔အတြင္းမွာ
ရွိသမွ်ခြန္အားနဲ႔ လဲက်ရာက ထလာရတယ္။ ထလာႏိုင္မွ ျပိဳင္ပဲြဆက္ဝင္လို႔ ရမယ္။ ထလာမွ
အႏိုင္ကို ယူလို႔ရမယ္။ လဲက်ျပီး ျပန္မထလာရင္ေတာ့ အခြင့္အေရးဆိုတာလဲ
မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
လဲက်သြားတာ ရွက္စရာ မဟုတ္ဘူး။
လဲက်ျပီး ျပန္မထတာကမွ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။
(၃)
သီလရွင္တစ္ပါးနဲ႔ သားသတ္ေရာင္းတဲ့
လူတစ္ဦးက အိမ္နီးခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ သီလရွင္က မနက္တိုင္း ေစာေစာထျပီး
ဘုရားစာရြတ္ ေမတၱာပို႔သလို သားသတ္သူလည္း မနက္ေစာေစာထျပီး သားသတ္ေလ့ရွိတယ္။
မနက္တိုင္း ေစာေစာထတာခ်င္း တူေနတာေၾကာင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အလုပ္အကိုင္ မပ်က္ေအာင္
တစ္ေယာက္မႏႈိးရင္ တစ္ေယာက္ကႏႈိးဖို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာျပီး
ႏွစ္ဦးစလံုး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကတယ္။ သီလရွင္က ငရဲျပည္ေရာက္ျပီး
သားသတ္သူက နတ္ျပည္ဘံုကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
“Why? ဘာေၾကာင့္လဲ”
သားသတ္သူက မနက္တိုင္း သီလရွင္ကို ဘုရားစာရြတ္ ကုသိုလ္လုပ္ဖို႔ ႏႈိးခဲ့တယ္။ သီလရွင္က မနက္တိုင္း သားသတ္သူကို သူတစ္ပါးအသက္သတ္ဖို႔ ႏိႈးခဲ့လို႔ပါပဲ။
“ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တိုင္းဟာ ကိုယ့္အထင္မွာေတာ့ မွန္ေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွန္ႏိုင္ပါဘူး”
သားသတ္သူက မနက္တိုင္း သီလရွင္ကို ဘုရားစာရြတ္ ကုသိုလ္လုပ္ဖို႔ ႏႈိးခဲ့တယ္။ သီလရွင္က မနက္တိုင္း သားသတ္သူကို သူတစ္ပါးအသက္သတ္ဖို႔ ႏိႈးခဲ့လို႔ပါပဲ။
“ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တိုင္းဟာ ကိုယ့္အထင္မွာေတာ့ မွန္ေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွန္ႏိုင္ပါဘူး”
(၄)
အုတ္နံရံစီေနတဲ့
ပန္းရံသမားသံုးေယာက္ကို လူတစ္ေယာက္က “ဘာလုပ္ေနသလဲ!” လို႔ ေမးတယ္။
အေမးခံရတဲ့ ပထမပန္းရံသမားက “ခင္ဗ်ား မျမင္ဘူးလား. က်ဳပ္ အုတ္စီေနတာဗ်ာ” လို႔ ေဒါနဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ဒုတိယပန္းရံသမားက “လွပတဲ့ တိုက္တစ္လံုးကို ကြ်န္ေတာ္ေဆာက္ေနပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
ေလခြ်န္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ တတိယပန္းရံသမားက “လွပတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကို ကြ်န္ေတာ္တည္ေနပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
အေမးခံရတဲ့ ပထမပန္းရံသမားက “ခင္ဗ်ား မျမင္ဘူးလား. က်ဳပ္ အုတ္စီေနတာဗ်ာ” လို႔ ေဒါနဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ဒုတိယပန္းရံသမားက “လွပတဲ့ တိုက္တစ္လံုးကို ကြ်န္ေတာ္ေဆာက္ေနပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
ေလခြ်န္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ တတိယပန္းရံသမားက “လွပတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကို ကြ်န္ေတာ္တည္ေနပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
တူညီတဲ့ အလုပ္တစ္ခု၊ ပင္ပန္းတာခ်င္း
အတူတူ တခ်ဳိ႕က ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့စိတ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကတယ္။ အရာရာကို အေကာင္းျမင္တတ္သူ၊
ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ရွိသူက သူတစ္ပါးထက္ အျမဲစိတ္ခ်မ္းသာေနမွာ ဧကန္မလဲြပါပဲ။
Did you like this? Share it: